روزهایی که رفت!

تو چند روز گذشته عروسی یکی از اقوام پدری بود و باز خونه ما تبدیل میشد به کاروانسرایی برای اونهایی که از راه دور میان ! چون توی خونه ما بخاطر نوع برخورد مادر ، احساس راحتی بیشتری دارند و این مطلب را هربار بیان میکنن!

خوب عروسی که در کل بد نبود ! الان یکی دوسالی هست که دیگه تمایلی برای شرکت در مراسم های زنانه ندارم و هربار با تشرمادرجان راهی مجلس میشم ! اینجا هم که اینقدر از جانب فامیل تف مال شدم که حوصله ام سر رفت ! خیلی ها را هم به دست دادنی اکتفا کردم و اصلا محبت فامیلی شامل بغل و بوس ابراز نکردم! اول تا آخرم هی یک انگشت توی پهلوم فرو رفت که اخمهات را تو هم نکن ! درست بشین و...

آخرش هم که با قومی از فامیل اومدیم خونمون ! هنوز از شر اون مانتوی بلند و کرم های روی صورت و اون لباس و...خلاص نشدم که میگن بیا جلو مهمون ، کجا میری ؟! ای خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااا !!!!!!!!!!!! آخرش گفتم خودمو درست راست کنم میام ! مهمان ها هم که چونشون گرم شده بود ، نمیرفتن بخوابن و من رسما بینشون چرت میزدم ! عروس پسرعمم هم که عضو نسبتا جدید خانواده پدری محسوب میشه ، من را گیر آورده بود و اطلاعات کل فامیل را از من میکشید! تازه هربار اسم منو اشتباه میکرد و من مجبور به درست کردنش بودم!

تاااااااااااااااا دیشب دوازده بالاخره بعد خوردن شام و گپ با شوهر خواهرجان عروس ، گفتن دیروقته و راضی به رفتن شدن ! تا دو هم که جمع و جور کردن آثار باقیمانده طول کشید و تا بخوابم ، دو و نیم بود ! صبح بقدری خسته بودم که سرکار شیش و هشت میزدم ! اصلا نمیدونستم چی دارم میگم!هی هم یادم میرفت چی میگفتم و میپرسیدم ، چی داشتم میگفتم ! رسما همه میخندیدن و احتمالا فکر میکردن یک چیزی مصرف کردموقتی برگشتم خونه غش کردم و از دست رفتم تا غروبببببببببببببب! الانم خوابم میادا ! ولی اومدم به شما بگم چرا نبودم