اونهایی که امروز بعدچندبار غیبت توی کلاس دیدم، انتظار داشتن با مانتوی مشکی برم. ولی خوب من مشکی ندارم. راستش را بگم با رنگ مشکی مشکل دارم. من حتی ده سال پیشم که اون اتفاق افتاد و ...لباس مشکی نداشتم.یک مانتو مشکی محض رضای خدا خریدم که بشور و بپوش ،بپوشم. و دوتا لباس مشکی!حالا تو این اتفاق بازم من فقط یک مشکی داشتم که اونم یک تیشرت مشکی با لبه های یقه قرمز بود!تاریکترین مانتومم که ابی نفتی بود.کلا بخاطر علاقم به ابی ، هرچی میخرم،اکثرا ابیه:)))) حالام با این معضل !برای مراسمها مجبور به برداشتن مانتوهای مامان شدم:)))) حالا امروز که کلاس رفتم، درحالیکه همه میدونستن عزاداریم و صدالبته مانتوی مامان به درد من نمیخورد با مانتوی آبی نفتی خودم رفتم. درنتیجه همه چپکی نگاهم میکردن. خوب آدمهای خوب،شاید یکی واقعا نتونه سیاه بپوشه، دلیل عزاداربودن کسی ،سیاه پوشیدنش نیست.چشمها را باید شست،جور دیگر باید دید.
بلی ؛ به نظرم توقع بی جاییه که از نزدیکان فرد تازه فوت شده دارن .... که حتما تا 10 سال لباس سیاه بپوشن ؛ اصلاح نکنن و .....
باهات کاملا موافقم
منم زیاد اعتقادی ندارم به سیاه پوشیدن و اینجور رسومی که درباره ظاهر افرادی که تازه متوفی دارن ؛ هست
خیلی بده ، آدم افسردگی حاد میگیره
منم علاقه م به آبیه
منم تا 5 سال پیش که اون اتفاق افتاد لباس سیاه نداشتم، من توی راه تهران-مشهد بودم که خانواده برام رفته بودن خریده بودن!
کی فوت کرده بوده حالا؟! خدابیارزه شون
ابی بهترین رنگ دنیاست، بعدشم صورتی
از اقوام نزدیک ولی دور