بمن توجه کنید.!

من نیتم منع کردن کسی نیست. چون واقعیتی هست که حتی درمورد خودمم وجود داره. نیاز به توجه و دیده شدن!کلاسی که میرم یک خانومی هست که مدعی داشتن دوتا مدرک مهندسی هست. و روزهای اول که شروع کرد برای من تعریف یک ماجرا،من باور کردم. چون معتقدم تا اثبات نشه کسی دروغگو هستش ، تا اونموقع راستگو میدونمش. همون ماجرا را جلسه بعد به شکل دیگه برای کسی دیگه تعریف میکرد که من اتفاقی شنیدم و واقعا شاخ درآوردم. از اون به بعد ماجراهایی که هربار به یک شکل جدید برای عده ای تعریف میشد و برای عده بعدی با همون مضمون ،ولی داستانی متفاوت تعریف میشد. مثلا داستان سقطی که تعریف کرد که سه روز بیمارستان بستری بوده و حالا که روز چهارم بود ،اومده بود کلاس و بالا و پایین میپرید!درحالی که همین اتفاق وقتی برای خواهرمن افتاد، تا یکهفته توی خونه ،همه جوره تحت مراقبت بود و ضعف شدید داشت!

یا حس اعتماد بنفسش که حتی استاد را قبول نداره و خودش را ازهمه بالاتر میدونه!کلا همیشه چیزی برای تعریف کردن داره تا عده ای دورش جمع بشن و...

همه کاری برای تو مرکز توجه بودن و دیده شدن میکنه. داشتم بهش فکر میکردم و دیدم این رفتار توی منم هست.شاید همین نوشتنهای افتضاحم توی وبلاگ از این سرچشمه میگیره که دلم میخواد دیده بشم و بهم توجه بشه. 

خیلی چیزها داشتم که برای دیده شدن بنویسم، ولی گاهی سکوت ،خودش بیشترین حرف را میزنه.

به آدمهای زندگیتون توجه کنید،حتی اندک. دلشون را نشکنید، شاید فردایی نباشه و حسرتش برای ابد روی دلتون بمونه.